
Acabo de ler “Made in Galiza” de Séchu Sende. Un libro na procura das palabras e da liberdade; ateigado de tenrura, rebeldía e humor; no que a crítica, intelixente, certeira e chea de ironía, que ás veces mesmo semella candorosa, non fire pero faite reflexionar con seriedade no gume dun sorriso.
Non podo resistir a tentación de transcribir aquí o comezo dun capítulo que leva o mesmo encabezamento que esta entrada
“Welcome to the best method to learn Galiciam
Bienvenu à la meilleure mèthode por appendre le galicien!
El primer paso que debería dar la persona que pretenda empezar a hablar gallego es sacarse una fotografía tamaño carné para tener un recuerdo de cómo era antes de saber hablar gallego.
El segundo paso requiere un esfuerzo algo mayor: enfrentarse a leer sin miedo en la lengua objeto del aprendizaje. ¡Suerte!
E xa estamos no terceiro paso, que ten que ver co método Bulinsky de interpretación teatral, que consiste en asumir o papel dun personaxe que está aprendendo unha lingua con todas as consecuencias dramáticas que iso supón.”
Logo segue a falar sobra a utilidade de disfrazarse, no caso de persoas tímidas, para pasar desapercibidos diante dos coñecidos, que cos seus comentarios poden provocar o fracaso da aprendizaxe. (Volvo transcribir as palabras do autor)
“— ¿Y luego ahora hablas gallego? pues te veo rara ( cun ton burlón)
— Uy que gracioso estás…(cínico)
— ¿Y que dicen tus padres de todo esto? (incrédulo)
— ¿Y cómo te dio por ahí? (asustada)
— Ostia, colega, ¿y tú de que vas? (molesto)
— Aún si lo hablaras bien… (indignada)
— Nótase que no o mamaches (purista)”
Creo que o libro non ten desperdicio. É sinxelo, divertido, cheo de vida. Unha hábil mestura de anacos de realidade sen artificio, historias cheas de imaxinación e pequenos relatos que se asemellan aos soños.
Read Full Post »