Feeds:
Artigos
Comentarios

Archive for the ‘Carral’ Category

Andando ao rego

Pecháronme os ollos

e o entendemento

para que non berrara,

coséronme os beizos.

Ataron os meus brazos,

a uns fríos ferros,

para que non fixera,

nin sinal con eles.

E así ben suxeito,

botáronme enriba,

discursos e mitins.

Dixeron que era,

rebelde e traveso,

un moi mal exemplo,

para os fillos deles.

Laváronme a cara,

tamén o cerebro,

e nun par de días,

xa fun excremento.

Advertisement

Read Full Post »

Doutro xeito

Voas miña pomba sen a túa rama de oliva,
describindo no ceo xeroglíficos inexplicables,
trazando no ar versos coñecidos.
Chea de razón ergues o teu pico
coa seguridade que che da o entendemento
do xa escrito, do antigo.

Pero aquí abaixo, no chan,
onde a terra é lodo e nos os seus fillos,
non nos valen as verbas que sempre din o mesmo,
facemos do limo barro e de este un botixo,
pintamos con acuarelas de cores debaídos,
creando un cadro novo que diga …
                                                      o que non digo.

Read Full Post »

Consellos

Tempera xa o teu orgullo,
esquece a obriga pasada,
pensa que a auga escorrida,
non engaiola a fiada.
E se foi o que xa foi,
iso xa non ten arranxo,
deixa o po fuxir no ar,
encoméndate a teu anxo.
Dis que foi un mal soño,
o que aí aconteceu,
palabras mal entendidas,
nada de iso seiche eu.
Se con isto que che digo,
non se ergue o teu ego,
vai pensando noutra cura,
quizais non teñas sosego.
Porque quen a fai a paga,
moito antes ou máis cedo,
coa conciencia tranquila,
ti non tes por que ter medo.

Read Full Post »

Elixo deixarme levar

Entre os soños mutilados,
de doces encantos vellos,
que quedaron postergados,
polo empuxe doutros novos,
descansa a alma tranquila,
recreando o sentimento,
esquecendo xa o añexo…

Elixir deixarse levar…
pola maxia dos sentidos,
polo camiño inalterable
que traza con amor a túa mirada,
polo xesto das túas mans,
ou quizais pola esencia sutil
que desprenden as túas verbas,
hipnotizado, ou encantado,
trasposto, ou namorado,
coma nun conto de fadas.

Deixándose levar coa mente,
preñada de imaxinarios encontros,
de miradas cómplices de desexo,
de caricias sen límite de nada,
de bicos roubados en cita
de noite solapada ao alba.

Read Full Post »