Pecháronme os ollos
e o entendemento
para que non berrara,
coséronme os beizos.
Ataron os meus brazos,
a uns fríos ferros,
para que non fixera,
nin sinal con eles.
E así ben suxeito,
botáronme enriba,
discursos e mitins.
Dixeron que era,
rebelde e traveso,
un moi mal exemplo,
para os fillos deles.
Laváronme a cara,
tamén o cerebro,
e nun par de días,
xa fun excremento.
Clube de poesía de Carral 