Samaritana obrigada

Xunto a vós sinto chorar ao tenro infante,

á quen un día xa distante eu arrolei,

non é o mesmo que aquel dos tempos da ledicia,

que co seu sorriso iluminaba a nosa pel,

agora torna sumido nun catre,

envellecido polos vicios modernos,

que mandaron ao seu pai cara ao alivio,

e teñen desfeita a tecedora dos seus días.

Hoxe a metadona manteno calmo,

dis que mellorou moito…

mais compre dicir que é súa nai quen o mellora,

día tras día con ese amor que so ela lle pode dar.

Advertisement

Read Full Post »

Vidros escachados

Quen non tisnou de amargura
algún día o seu traveseiro,
quen non verteu vidro escoitando
unha cantiga, que lle recordara
o cárcere do seu corazón.

Quen cre no amor aínda,
quen non confunde a súa calor,
quen pensando que era amado,
seguiu ata o final na porfía.

Quen non soñou con ese feliz día
sen pasar por isto ningunha dor,
quen créndose xa na gloria,
aos infernos non caeu,

                             quen?

Read Full Post »