Coa complicidade da Lúa

Volvín a faciana cara a flor do ceo
cando estaba á procura do teu corpo,
e pareceume ver nela un aceno de complicidade
cando pousei a man na túa nádega,
escondéndose logo tras unha nube
ao poñerche o meu bico no teu beixo nacente,
e puiden ver o seu sorriso
ao asomar de novo triunfante.
Bruou entón o vento,
e un Cúmulo, ameazou botarse enriba,
saltaches coma un resorte pedindo acubillo,
e dincho na paz do meu dormitorio.

Advertisement

Read Full Post »