Bicos ao ar

Déixame os beixos meu ben,
a rentes dos meus beizos,
e se non estou,
bótamos,
que mos traia o ar,
con eles virá a túa imaxe,
recordos enguedellados,
teño saudade de ti,
preciso estar ao teu carón,
escoitar a túa voz,
sentir os teus aloumiños,
¡morro polos teus bicos!
¡morro por unha aperta túa!

Advertisement

Read Full Post »

Elixo deixarme levar

Entre os soños mutilados,
de doces encantos vellos,
que quedaron postergados,
polo empuxe doutros novos,
descansa a alma tranquila,
recreando o sentimento,
esquecendo xa o añexo…

Elixir deixarse levar…
pola maxia dos sentidos,
polo camiño inalterable
que traza con amor a túa mirada,
polo xesto das túas mans,
ou quizais pola esencia sutil
que desprenden as túas verbas,
hipnotizado, ou encantado,
trasposto, ou namorado,
coma nun conto de fadas.

Deixándose levar coa mente,
preñada de imaxinarios encontros,
de miradas cómplices de desexo,
de caricias sen límite de nada,
de bicos roubados en cita
de noite solapada ao alba.

Read Full Post »

A mirada

¿Onde mirades meus ollos?
¿meus ollos onde mirades?
¡mirade onde ai que ollar!
cara adiante e sen vagar.

¿Onde mirades, traidores?
¡meus ollos, mirades lonxe!
cando o tempo ante vos pasa,
e non tentades de velo.

¿Onde mirades desleais?
¿seica vedes moito máis,
que o que rexe todo esto?
¡mirade en redor, e, presto!

Que para votarse a andar,
sen poñer sempre mal xesto,
con un pe diante e outro atrás,
ai que mirar con moito xeito.

Decídeme se o que vedes,
e tan grato que o resto…
parece que non é nada,
de cheos que estades de iso.

Read Full Post »