Hoxe parece o teu humor estragado,
é quizá por culpa miña?
é por non terte atendido?
por non estar onde debía?
Non parei de moverme,
nun cansado boureo,
agora aquí, despois alí
e algo debín de perderme,
mais xúroche ¡meu xasmín!
que non esquecinme de ti,
nin deixei de quererte.
Que cando un home está só,
acumuláselle o traballo,
e aínda que moito controlo,
o tempo votáseche enriba,
e vaise todo ao carallo.
Por iso, só por iso,
pido non teñas en conta,
que non estivera presente,
¡que non quixen facerche aldraxe!
e o non verte, tamén é magoa.
Desculpa
Xaneiro 2, 2009 por E.F.B.
Qué bonito, una delicadeza en un hombre observador y cariñoso! Saludos
Gracias Rosa María.
Un bico.
Botaseche,con b.
Que non me esquecin de ti,por que vai nunha subordinada.