Reunión do clube

Mañán ás 20:00 h 20:30 h. , reunión do clube de poesía de Carral na Biblioteca municipal. Non faltes!

Read Full Post »

Un poema co “E”

Éramos elementos emergentes

en el entorno elegido

escarabajo ermitaño escapando en el estío

éramos ébano egregio efímero empleo

engalanado enmohecido

enseñante escoltado en envidia enfurecido

éramos ebrios enlodados, encallados

en estertor ennegrecido

escarbando en encontrar endosado extendido

éramos engaño engrasado este enojo enjugado

en enredo entretenido

entendiendo el ensamblar en enmarcar escondido

éramos ensayo enlutado enseñante enlazado

en el enigma expandido

entrando en entrecejo el esbozo envilecido

éramos esposo espantado esclavizado

estafado exigido

extraviando el escollo escarmentando escabullido

Advertisement

Read Full Post »

Máis citas sobre poesía

Aproveitando que onte foi o día da poesía deixo dúas definicións miñas sobre o tema:

A poesía é a liberdade da palabra, por iso os poetas son considerados inimigos dos gobernos totalitarios

A poesía é unha viaxe na procura da identidade das nosas emoción e das causas que xustifican a realidade

Read Full Post »

Día mundial da poesía

Para non ser os escravos martirizados do Tempo, embriagádevos, embriagadevos sen parar! Con viño, poesía ou virtude, a vosa guisa

Charles Baudelaire

A poesía non quere adeptos, quere amantes.

Federico García Lorca

A poesía debe ser un pouco seca para que arda ben, e deste xeito iluminarnos e quentarnos.

Octavio Paz

A poesía é a ambición de discurrir, que aspira a verse cargada de máis sentidos e unxida de máis música, que a linguaxe ordinaria.

Paul Valéry

Read Full Post »

Ánxeles Penas en Coruña

Mañá 13 de marzo, ás 20:00 horas na Fundación Caixa Galicia da Coruña (Cantón Grande, 21-24), terá lugar a presentación do poemario Amor deshabitado, de Ánxeles Penas. No acto intervirán Xavier Seoane, Teresa Seara, Miguel Anxo Fernán Vello e a autora. Tamén se ofrecerán unha lectura-recital a cargo da actriz Ánxela G. Abalo e unha actuación musical do violinista Mijail Moriatov.
Visto en Axenda Cultural AELG

Read Full Post »

Para ver e non tocar

Amosábase unha vez, unha bolboreta,

livián, de fermosísimos cores,

mirábaa pasmado un cativo,

que ao ver que pousaba,

a colle entre os dedos.

Cae o fino po das as do insecto,

amedrentado pola fraxilidade

soltaa o neno,

e vai ao chan desfeita e sen brelo.

Tenta de voar, pero non pode,

dando tombos vai baténdose na terra

e o rapaz dille entre xemidos,

“Vete xa, fuxe, que te vai coller un bicho”

Sen darse conta de que o bicho xa a collera.

Read Full Post »

Somos silentes sonidos

SOMOS SILENTES SONIDOS
por Angela Fernández

Somos surcos solares

surcando sofocadas sábanas sudorosas

siempre salvajes, siempre suaves

soportando sumergidas satisfacciones

sin sonido.

Somos saciados seres

surgidos sobre sauces sin semilla,

sin savia subterránea

surcando sospechosos sueños

sin soporte sensato

Somos solitarios segmentos

satisfechos sin sonidos

sacado silencios santos

sobre santos sepulcros

saneados.

Somos sabios sigilosos

susurrando salivas silenciosas

sobre salitrosas sangres

sangrantes , sanadoras

sin sabores supuestos.

Somos sendas sonoras

sabiamente superpuestas

sobre sostenidos sórdidos soportales

sugiriendo suspiros sordos

sufriendo sacrosantos suplicios.

Somos

surcos, seres, segmentos

sabios, sendas…

somos sacerdotes summus

somos silentes sonidos

Read Full Post »

Ferve a rede

Foto : lysander07

Ferves, eróticamente falando? Aproveita o momento porque podes presentar tres microrrelatos ó concurso Ferve a rede, convocado por Vieiros.

E aínda no caso de que non che interese participar, aproveita para mellorar o teu vocabulario sexual en galego

Read Full Post »

Sombras

Foto: Dennis Collette

Sombras,
sedales sobre sinuosas siluetas
serpentean saltando silenciosas
sobre supuestos senderos solitarios.

Señalan siempre
surcos sorpresa,
secas salivas sucumbiendo
sin sangre,
suelo sin segar,
sonando suaves sones soñadores,
soñando supuestas sinceridades,
surcando salitres soportables
sin sacar soles sombreados.

Son sazonadas sombras sucedáneas,
secos sermones salvavidas
saboreando silencios superpuestos,
sucumbiendo sobre silbantes suspiros
subiendo solas,
siempre solas…
sangrantes sombras sinuosas
saben salado.

Simas sumergidas solamente
sobre santos secretos señalados,
sobre sucias sábanas sacrificadas,
sobrevuelan sendas sombras
sobre sempiternas selvas
siempre solitarias,
siempre saladas,
siempre sabias, serenas
sobre sacudidas sonrisas
sobre santos silencios
sobre sonoros susurros.

Solemnes sombras sutiles,
siempre, siempre serviles,
siempre, siempre solas.

*** por Ángela Fernández

Read Full Post »